Yeşu 3:4-10

3:1-4:24 İsrailliler’in vaat edilmiş topraklara girerken yaşadıkları, Mısır’dan çıkarken yaşadıklarına benzer (Çık.14-15. bölümler). İsrail halkı RAB’be itaatsizliğinin cezası olarak kırk yılını çölde geçirdikten sonra bir bakıma kimliğini yeniden hatırlar; Mısır’dan çıkarken olduğu gibi bir kere daha “deniz”den geçerler, Fısıh’ı yeniden kutlarlar (5. bölüm), ayrıca yeniden sünnet olurlar.

3:4 iki bin arşın kadar bir aralık Bu mesafe, RAB’bin varlığını temsil eden sandığa duyulan saygının ifadesiydi.

3:5 Kendinizi kutsayın Tanrı’nın kutsal olması, kendi halkının da kutsal olmasını gerektirir ; kırk yıl çölde dolaştıktan sonra Tanrı’nın gücünü bir kez daha çarpıcı biçimde görecek olan İsrail halkının öncelikle kendi kimliğini hatırlaması gerekiyordu (bkz. Çık.19:4-6). Daha önce Sina Dağı’nda Tanrı’nın büyük gücüne tanık olmadan önce de giysilerini yıkamış ve cinsel ilişkiden uzak durmuşlardı (bkz. Çık.19:10,Çık.19:14-15).

3:7 seni... yüceltmeye başlayacağım Krş. Çık.14:31.

3:10 Kenan... Yevus halklarını Bkz. Yar.9:25; Yar.10:6,Yar.10:15-1 8; Yar.13:7; Yar.15:16; Yar.23:3; Çık.3:8; Hak.3:3 ve Hak.6:10’a ait notlar.

3:10-11 RAB’bin İsrail halkını (Antlaşma Sandığı’nın önderliğinde) Şeria Irmağı’ndan geçirmesi onlara iki şey öğretecektir: (1) Tek gerçek Tanrı onlarla birliktedir. Kenanlılar, deniz tanrısını yendiğine inandıkları Baal’ı baş ilahları olarak görüyorlardı. Tanrı bu mucizeyle, yerin ve göğün tek Tanrısı olduğunu bir kez daha halkına kanıtlar (Çık.14. bölüm). (2) Fethetmek üzere girdikleri bu topraklar zaten tek gerçek Tanrı’ya aitti. Doğal bir savunma hattı olan Şeria Irmağı’nı bu kadar kolay aşmaları, Tanrı’nın onlar için Kenanlılar’a karşı savaşacağını gösterir.