Elçilerin İşleri 20

« Elçilerin İşleri 19 | Elçilerin İşleri 21 »
20
Pavlus Troas'ta
1Pavlus, kargaşalık yatıştıktan sonra öğrencileri çağırtıp onları yüreklendirdi. Sonra kendilerine veda ederek Makedonya'ya gitmek üzere yola çıktı. 2O yöreleri dolaşarak imanlıları yüreklendiren birçok konuşmalar yaptıktan sonra Yunanistan'a[a] gitti. 3Orada üç ay kaldı. Suriye'ye deniz yoluyla gitmek üzereyken Yahudiler'in kendisine karşı bir düzen kurması nedeniyle dönüşü Makedonya üzerinden yapmaya karar verdi. 4Piros oğlu Veriyalı Sopater, Selanikliler'den Aristarhus ile Sekundus, Derbeli Gayus, Timoteos ve Asya İli'nden Tihikos ile Trofimos onunla birlikte gittiler. 5Bunlar önden gidip bizi Troas'ta beklediler. 6Biz de Mayasız Ekmek Bayramı'ndan sonra Filipi'den denize açılıp beş günde Troas'a gelerek onlarla buluştuk. Orada yedi gün kaldık.
7Haftanın ilk günü ekmek bölmek için bir araya toplandığımızda Pavlus imanlılara bir konuşma yaptı. Ertesi gün oradan ayrılacağı için konuşmasını gece yarısına dek sürdürdü. 8Toplanmış olduğumuz üst kattaki odada birçok kandil yanıyordu. 9Eftihos adlı bir delikanlı pencerede oturuyordu. Pavlus konuşmasını uzattıkça Eftihos'u uyku bastı. Uykuya dalınca da ikinci[b] kattan aşağı düştü ve yerden ölüsü kaldırıldı. 10Aşağı inen Pavlus delikanlının üzerine kapanıp onu kucakladı. “Telaşlanmayın, yaşıyor!” dedi. 11Sonra yukarı çıkıp ekmek böldü ve yemek yedi. Gün doğuncaya dek onlarla uzun uzun konuştu, sonra oradan ayrıldı. 12Çocuğu diri olarak evine götüren imanlılar bu olaydan büyük cesaret aldılar.
13Biz önden giderek gemiye bindik ve Assos'a hareket ettik. Pavlus'u oradan alacaktık. Kendisi karadan gitmek istediği için bunu böyle düzenlemişti. 14Bizi Assos'ta karşılayınca onu gemiye alıp Midilli'ye geçtik. 15Oradan denize açılıp ertesi gün Sakız Adası'nın karşısına geldik. Üçüncü gün Sisam'a uğradık ve bir gün sonra Milet'e vardık. 16Pavlus, Asya İli'nde vakit kaybetmemek için Efes'e uğramamaya karar vermişti. Pentikost Günü Yeruşalim'de olabilmek umuduyla acele ediyordu.
Pavlus Efesli İhtiyarlara Veda Ediyor
17Pavlus, Milet'ten Efes'e haber yollayarak kilisenin ihtiyarlarını yanına çağırttı. 18Yanına geldikleri zaman onlara şöyle dedi: “Asya İli'ne ayak bastığım ilk günden beri, sizinle bulunduğum bütün süre boyunca, nasıl davrandığımı biliyorsunuz. 19Yahudiler'in kurduğu düzenlerden çektiğim sıkıntıların ortasında Rab'be tam bir alçakgönüllülükle, gözyaşları içinde kulluk ettim. 20Yararlı olan herhangi bir şeyi size duyurmaktan, gerek açıkta gerek evden eve dolaşarak size öğretmekten çekinmedim. 21Hem Yahudiler'i hem de Grekler'i, tövbe edip Tanrı'ya dönmeye ve Rabbimiz İsa'ya inanmaya çağırdım.
22“Şimdi de Ruh'a boyun eğerek Yeruşalim'e gidiyorum. Orada başıma neler geleceğini bilmiyorum. 23Ancak Kutsal Ruh, beni zincirler ve sıkıntıların beklediğine dair her kentte beni uyarıyor. 24 Canımı hiç önemsemiyorum, ona değer vermiyorum. Yeter ki yarışı bitireyim ve Rab İsa'dan aldığım görevi, Tanrı'nın lütfunu bildiren Müjde'ye tanıklık etme görevini tamamlayayım.
25“Şimdi aralarında dolaşıp Tanrı'nın Egemenliği'ni duyurduğum sizlerden hiçbirinin yüzümü bir daha görmeyeceğini biliyorum. 26Bu yüzden bugün size şunu açıkça söyleyeyim: Ben kimsenin uğrayacağı cezadan sorumlu değilim[c]. 27Tanrı'nın isteğini size tam olarak bildirmekten çekinmedim. 28Kendinize ve Kutsal Ruh'un sizi gözetmen olarak görevlendirdiği bütün sürüye göz kulak olun. Rab'bin kendi kanı pahasına sahip olduğu kiliseyi gütmek üzere atandınız. 29Ben gittikten sonra sürüyü esirgemeyen yırtıcı kurtların aranıza gireceğini biliyorum. 30Hatta öğrencileri kendi peşlerinden sürüklemek için sizin aranızdan da sapık sözler söyleyen kişiler çıkacak. 31Bunun için uyanık durun. Üç yıl boyunca, aralıksız, gece gündüz demeden, gözyaşı dökerek her birinizi nasıl uyardığımı hatırlayın.
32“Şimdi sizi Tanrı'ya ve O'nun lütfunu bildiren söze emanet ediyorum. Bu söz, sizi ruhça geliştirecek ve kutsal kılınmış olan bütün insanlar arasında mirasa kavuşturacak güçtedir. 33Ben hiç kimsenin altınına, gümüşüne ya da giysisine göz dikmedim. 34Siz de bilirsiniz ki, bu eller hem benim, hem de benimle birlikte olanların gereksinmelerini karşılamak için hizmet etmiştir. 35Yaptığım her işte sizlere, böyle emek vererek güçsüzlere yardım etmemiz ve Rab İsa'nın, ‘Vermek, almaktan daha büyük mutluluktur’ diyen sözünü unutmamamız gerektiğini gösterdim.”
36Pavlus bu sözleri söyledikten sonra diz çöküp onlarla birlikte dua etti. 37Sonra hepsi acı acı ağlayarak Pavlus'un boynuna sarıldılar, onu öptüler. 38Onları en çok üzen, “Yüzümü bir daha görmeyeceksiniz” demesi oldu. Sonra onu gemiye kadar geçirdiler.
« Elçilerin İşleri 19 | Elçilerin İşleri 21 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

20:1 veda ederek... yola çıktı Efes’ten ayrılan Pavlus, Makedonya’ya giderken Troas’ta müjdeyi duyurmayı, Titus’la Troas’ta buluşarak Korint hakkında bilgi almayı (bkz. 2Ko.2:12-13 ve ilgili not) ve Yahudiye bölgesindeki yoksullar için bağış toplamaya devam etmeyi (bkz. 1Ko.16:1-4; 2Ko.8:1-9:15; Rom.15:25-28) amaçlıyordu. Makedonya Pavlus’un 2. Korintliler Mektubu’nu burada yazdığı tahmin edilir (bkz. 2Ko.7:5; 2Ko.8:1-2; 2Ko.9:4).
20:2 O yöreleri dolaşarak Bu uzun yolculuk sırasında İllirikum’a da uğradığı tahmin edilir (bkz. Rom.11:18-19 ve ilgili not). Yunanistan O dönemde Roma İmparatorluğu’nun bir ili olan Ahaya bölgesinin diğer adı. Luka bölgenin halk arasında bilinen adını kullanmayı tercih ederken, Roma vatandaşı olan Pavlus bölgenin Roma adını kullanmayı tercih etmiştir (krş. 1Ko.11:15-16).
20:3 üç ay MuhtemelenAhaya İli’nin başkenti olan Korint’te kaldığı süreden söz ediliyor. Bu dönem, gemilerin düzenli olarak sefer yapmadığı kış ayları olabilir. Pavlus’un Romalılar’a mektubunu bu sırada yazdığı tahmin edilir (bkz. Romalılar: Giriş). kendisine karşı bir düzen Yahudiler Pavlus’u öldürmeye karar vermişlerdi; ayrıca Pavlus o sıralar Yahudiye’deki imanlılar için toplanan bağışları taşımaktaydı ki bu da hırsızların dikkatini çekmiş olmalı.
20:4 Bu kişiler muhtemelen, Yahudiye’deki yoksullar için toplanan parayla yola çıkan Pavlus’a eşlik etmek için görevlendirilen temsilcilerdi (bkz. 2Ko.8:23). Bunların üçü Makedonya’dan, ikisi Galatya’dan ve ikisiAsya İli’ndendi. Luka onlara muhtemelen Filipi’de katılmıştır (“biz de... denize açılıp”, 2Ko.20:6; bkz. Elç.16:10). Sopater Sosipater adının kısaca söylenişi olabilir (Rom.16:21). Aristarhus Bkz. Elç.19:29’a ait not. Derbeli Gayus Bazı Grekçe elyazmalarında “Derbeli” yerine “Doverioslu” geçer (Doverios, Makedonya İli’nde ufak bir kasabaydı). Elç.19:29’daAristarhus ile birlikte olan Makedonyalı bir Gayus’tan da söz edilmiştir, ancak buradaki Gayus’un Roma’nın Galatya İli’nden olduğu belirtildiğine göre aynı kişi değildir. Timoteos Muhtemelen birden fazla sayıda topluluğun temsilcisiydi. Timoteos aslen Listralı’dır, ancak başka yerlerdeki topluluklara da hizmet etmiştir (1Ko.16:10-11; Flp.2:19-23). Pavlus’un Efes’ten ayrılmasından önce Makedonya’ya gönderilmiştir (Flp.19:22). Tihikos Özellikle Asya İli’ndeki topluluklarda Pavlus’un yardımcısı olmuştur (Ef.6:21-22; Kol.4:7-9; 2Ti.4:12; Tit.3:12). Trofimos Elç.21:29’ da kendisinden tekrar söz edilir (bkz. 2Ti.4:20). Muhtemelen Yahudi olmayan bir Efesli’dir.
20:5 Troas Pavlus’a katılan imanlılar (Luka hariç, Elç.20:4) Filipi’nin limanı Neapolis’ten (Elç.16:11) yola çıkıp Troas’a varmışlardı; Pavlus onlarla orada buluşacaktı.Ancak Pavlus ve Luka, gemiye binmek üzere Neapolis’e gitmeden önce bir hafta Filipi’de kaldı.
20:6 Mayasız Ekmek Bayramı’ndan sonra Pavlus, Fısıh Günü ile başlayıp bir hafta devam eden bayram süresince Filipi’de kaldı. En kısa zamanda Yeruşalim’e ulaşmayı amaçlamıştı (bkz. Elç.19:21), şimdi özellikle Pentikost Günü kutlamaları sırasında orada olmayı umuyordu (bkz. Elç.20:16 ve ilgili not). Beş günde Aynı yolculuk ters yönden yaklaşık iki gün sürmüştü (Elç.16:11). Yedi gün Pentikost Günü’nde Yeruşalim’de olmak için acele etmelerine rağmen bu kadar süreyi orada geçirmelerinin nedeni geminin hareket gününü beklemeleri olabilir ; ancak haftanın ilk günü imanlı kardeşlerle Rab’bin Sofrası’nı paylaşmak istedikleri için (bkz. Elç.20:7) beklemiş olmaları daha muhtemeldir.
20:7 Haftanın ilk günü Pazar günü. Yahudiler cumartesi gün batımından sonrasını pazar günü olarak kabul ettiğine göre, söz konusu vakit cumartesi akşamı da olabilir. ekmek bölmek Rab’bin Sofrası’ndan söz ediliyor. İmanlılar İsa Mesih’in buyurduğu bu töreni (Luk.22:19) düzenli olarak yerine getirmektedirler (bkz. Elç.2:42 ve ilgili not).
20:9 ikinci Grekçe’den birebir çevirisi: “üçüncü”. Zemin kat birinci kat sayılırdı.
20:13 Assos Batıya bakan Troas’ın bulunduğu, burun şeklinde kıvrılan yarımadanın güneye bakan kıyısındadır. Yarımada sahili boyunca seyreden gemi, karayolundan giden Pavlus’tan çok önde değildi.
20:15 Milet Geminin varış noktası.
20:16 Efes’e uğramak için gemi değiştirmek zorundaydı ve bu zaman kaybına yol açacaktı. Pentikost Günü Bkz. Elç.2:1’e ait not. Zaten beş gün yolculuk etmiş, yedi gün de Troas’ta kalmışlardı (Elç.20:6), ayrıcaAssos ile Milet arası yolculuk da (Elç.20:13-15) dört gün sürmüştü. Dolayısıyla Pentikost Günü’ne otuz dört gün kalmıştı.
20:17 kilisenin ihtiyarlarını Kilise önderlerinin hizmetinin önemi, Pavlus’un hizmeti boyunca açıkça görülür. İmanlıların topluluk içindeki ve dışındaki hizmetlerini belirleyenler, kilise önderleri olmuştur (Elç.6:1-7; Elç.14:23); Yeruşalim’de kıtlığın yaşandığı dönemde Antakya’daki imanlılardan toplanan bağışı Yeruşalim topluluğu adına önderler kabul etmiştir (Elç.11:30); şimdi de bu kritik zamanda gelen Pavlus’un uyarılarını dikkate almışlardır (Elç.20:28). Pavlus daha sonra mektuplarında, atanacak ihtiyarlarda aranan nitelikleri bildirir (bkz. 1Ti.3 ve Tit.1. bölümler).
20:19 Bkz. Bilgi Kutusu: Yanlış Öğretiler Yayanlar, s. 1729. gözyaşları içinde Bkz. Elç.20:31. Pavlus, Efes’te karşılaştığı büyük zorlukları (bkz. 1Ko.15:32) sineye çekip gayretle hizmet etmişti.
20:22-23 Kutsal Ruh, Pavlus’un Yeruşalim’e gitmesini engellemek amacıyla değil, kendisini bekleyen zorluklara hazırlıklı olmasını sağlamak amacıyla bunları söylemiştir. Kutsal Ruh’tan aldıkları vahiyle bunları bildiren imanlılar da, Kutsal Ruh bu yolculuğu onaylamadığından değil, Pavlus’un Yeruşalim’de tutsak alınacağını (Elç.21:11-12) bildiklerinden dolayı kente gitmemesi için yalvarmışlardır (Elç.21:4,Elç.21:12).
20:24 yarışı bitireyim Bkz. 2Ti.4:7 ve ilgili not.
20:25 sizlerden hiçbirinin yüzümü bir daha görmeyeceğini Aslında Tanrı ona sadece tutuklanacağını bildirmiş ama Pavlus kendisini bundan daha kötüsüne hazırlamıştı. Ancak korktuğu şey başına gelmeyecek, hatta Efes’i bir kez daha ziyaret edecektir (bkz. 1Ti.1:3-4). Tanrı’nın Egemenliği Bkz. Bilgi Kutusu:Tanrı’nın Egemenliği, s. 1383.
20:26 kimsenin uğrayacağı cezadan sorumlu değilim Grekçe’den birebir çevirisi: “herkesin kanından temizim”.
20:28 gözetmen... gütmek üzere atandınız Bkz. Tit.1:7’ye ait not. kendi kanı pahasına sahip olduğu Bkz. 1Pe.1:18-19 ve ilgili notlar.
20:29 kurtların Bkz. Luk.10:3.
20:31 Üç yıl Bkz. Elç.19:10’a ait not.
20:32 kutsal kılınmış Bkz. 1Ko.1:1-3’ e ait not. mirasa Bkz. 1Pe.1:3-4 ve ilgili not.
20:34 Pavlus, Selanik’te de (1Se.2:9) Korint’te de (Elç.11:2-3) hem kurtuluş müjdesini duyurmuş hem de geçinmek için çalışmıştır.
20:35 Rab İsa’nın... sözünü unutmamamız Kilisenin ilk dönemlerinde, İsa Mesih’in sözlerinden alıntı yapıldığında bu ifade kullanılırdı. Bu, İsa Mesih’in, İncil’de hayatının anlatıldığı kısımlarda (Matta, Markos, Luka, Yuhanna’da) yer almayan sözlerine ender bir örnektir.
20:38 Yüzümü bir daha görmeyeceksiniz Bkz. Elç.20:25 ve ilgili not.
18:23-21:17 Bkz. Harita: Pavlus’un Üçüncü Müjdeleme Yolculuğu, s. 1627 ; ayrıca bkz. Elç.13:4-14:28 ve Elç.15:39-18:22’ye ait notlar.

Videolar

Elçilerin İşleri Girişi

Genel Bakış: Eski çağlarda yazılmış olan birçok yapıtın yazarı gibi, bu kitabın yazarı da kendini doğrudan bize tanıtmıyor. Bununla birlikte, ikinci yüzyılda yaşamış ve bir kısmı İsa'nın elçilerini bizzat tanımış inanlı yazarların hepsi, bu kitabı Luka'nın yazdığında birleşiyorlar. Kitabın yakından incelenmesi halinde «sevgili hekim» Luka'nın (Kol.4:14) elinden çıktığına dair ipuçları görülebilir. Örneğin «biz» çoğul zamirinin kullanılmış olmasından yazarın, Pavlus'un yol arkadaşlarından biri olduğunu anlıyoruz (16:10-17; 20:5-21:18; 27:1-28:16). Yazarın titiz biri olduğu su götürmez bir gerçek. Elçilerin İşleri Yeruşalim, Sezariye, Antakya, Efes, Korint, Atina, Roma ve daha birçok yere ilişkin kesin ve doğru tasvirlerle doludur. Arkeolojik araştırma ve bulgular, gidilen, gezilen yerlerin çeşitliliğine ve büyük kültür farklarına rağmen Luka'nın, kullandığı terim ve kavramlarda ne denli tutarlı olduğunu ortaya koyuyor. Bununla birlikte Luka'nın kendisi, Elçilerin İşleri Kitabı'nın ilk inanlı topluluklarının bütün bir tarihçesi olmadığını ifade ediyor. Örneğin bölüm 8'de, topluluğun dağıtıldığını, inanlıların Müjde'yi yaya yaya dört bir yana gittiklerini yazar. Bunun sonucunda birçok yerde yerli topluluklar filizlenip gelişir. Ama Luka bu toplulukların tarihçesini yazmaya girişmez. Sonuç olarak, Elçilerin İşleri, kilisenin büyüyüp gelişmesinde önemli bir yer tutan, ders alabileceğimiz temel olaylar dizisini sunuyor bize.

İsa'nın göğe yükseldiği İ.S. 30 yılları ile Elçi Pavlus'un Roma'da tutuklandığı İ.S. 63 yılları arasındaki dönemi konu eden kitap, büyük olasılıkla bu tarihten az sonra yazıldı.

İncil'deki Yeri: Elçilerin İşleri, Luka'nın bir devamıdır. Her iki kitabın da Teofilos adında bir adama hitaben yazıldığı özellikle belirtiliyor. Luka, İsa'nın başlangıçtan göğe alındığı güne dek yapıp öğrettiklerini kaydeder (1:1-3). İncil'in ilk dört kısmından sonra yer alan ve Müjde'nin Yeruşalim'den Anadolu'ya, oradan da antik çağın merkezi Roma'ya yayılışını anlatan Elçilerin İşleri Kitabı, bu özelliğiyle bir köprü görevi görmekte ve İncil'deki mektuplara zemin hazırlamaktadır. Örneğin kitap, Pavlus'un, adını sanını anarak sonradan mektuplar yazdığı birçok kente yaptığı ziyaretleri anlatıyor. Elçilerin İşleri Kitabı'nın bir diğer önemli özelliği, inanlılar topluluğunun ders alabileceği ilkeleri de sergilemesidir.

Konusu: Elçilerin İşleri Kitabı, ilk Mesih inanlılarının Müjde'yi, «Yeruşalim'de, bütün Yahudiye ve Samiriye'de ve dünyanın dört bucağında» (1:8) nasıl yaymaya başladıklarını anlatır. Bütün bu olaylar Kutsal Ruh'un inanlılar topluluğuna verilmesiyle başlar (bölüm 2). Sonraki bölümler, Tanrı'nın kilisesini adım adım nasıl yönlendirdiğini gözler önüne serer. İsa'nın elçileri dolaşıp Müjde'yi yayarken Tanrı da yaptığı mucizelerle onların bildirisini doğruladı (3:1-10; 14:3). Kilise, Yahudi din önderlerinin başını çektiği karşı koymalara rağmen hızla büyüdü. Gerçekte Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğunun bütün ulusları kucaklayan bir kimliğe nasıl kavuştuğu, Elçilerin İşleri Kitabı'nda ön plana çıkan önemli konulardan biridir (10:1-11:18 ve 15. bölümün tamamı).

Ana Hatlar:

1:1-11 İsa'nın son buyrukları ve göğe alınması
1:12-8:3 Yeruşalim'deki inanlılar topluluğu
8:4-9:43 Tanrı sözünün Yahudiye ve Samiriye'de yayılması, Pavlus'un iman etmesi
10:1-11:30 Yahudi olmayan ilk inanlılar
12:1-25 Baskılara karşı zafer
13:1-28:31 Pavlus'un elçilik görevi:
13:1-14:28 İlk yolculuk
15:1-35 Yeruşalim'deki toplantı
15:36-18:22 İkinci yolculuk
18:23-21:16 Üçüncü yolculuk
21:17-28:31 Pavlus'un tutukluluk dönemi

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş